Participatie transitie

LiSadvies begeleidt u naar organische, alledaagse participatie

  • De huidige maatschappelijke arena vraagt om een transformatie van bestaand systeemdenkende overheid naar een organische, alledaagse participatie denkende overheid. Bij deze transformatie is het de kunst om te zoeken naar de praktische balans van participatie en interactie tussen gemeentelijke overheid en lokale gemeenschap (de bewoners).

    LiSadvies begeleidt u bij de transformatie naar organische, alledaagse participatie door in gezamenlijkheid het speelveld met behulp van de participatiespelregels te bepalen.

  • participatie Lisadvies

Zo bepaalt LiSadvies samen met u het speelveld voor participatie:

LiSadvies gebruikt haar ervaring, vaardigheden en attitude gebruik ik om mensen te motiveren. Dat doet LiSadvies door het organiseren van interactieve bijeenkomsten met gebruik van verschillende werkvormen.

  • LiSadvies werkt vanuit een intrinsieke motivatie.
  • LiSadvies houdt rekening met feiten, ratio, perceptie en emotie.
  • LiSadvies begeleidt het participatietransformatie proces: systeem denken naar organisch, allerdaagse participatie. Door gezamenlijk opzoek te gaan naar de speelruimte en het aan gaan van verbinding.
  • LiSadvies biedt onafhankelijk en vakdeskundige participatie-begeleiding
  • LiSadvies geeft training en opleidingen: Rebellerende overheid, eigenaarschap en meespraak.

Belangrijkste participatie spelregels voor de transformatie

participatiespelregels_lisadvies

Systeem denken en loslaten.

Verbinding leggen tussen de leefwereld van de bewoners (het alledaagse) en het systeemdenken (formele kaders, afspraken, rollen, regels, formele organisatie). Het één kan niet zonder het ander. Het systeemdenken bestaat uit de voortschrijvende wet-, regelgeving en beleidskaders, die zorgen voor publieke verantwoording, democratische legitimatie, controle en sturing op de middelen (geld). Een nieuwe spelregel is om binnen het systeemdenken de ruimte te benutten en dan door het anders te organiseren ontstaat er een versnelling. Het gaat om oplossings- en opgavegericht organiseren met alle praktische kwesties die daar uit volgen.

De leefwereld van bewoners staat centraal.

In plaats van te beslissen voor de bewoner komt het besluit bij de bewoner te liggen. Het probleem wordt niet voor de bewoner opgelost, maar mensen gaan zelf met eigen oplossingen aan de slag. De overheid heeft daarin een rol, maar die is meer naast dan boven de ander. Meewerken en gezamenlijk eigenaarschap.

Samen optrekken. Aansluiten bij elkaars tempo.

De overheid lijkt in de vertraging te schieten, terwijl de initiatiefnemers (bewoners) snel oplossingen willen zien. Begrip krijgen voor de procedures, maar ook laten zien dat het maximale eruit wordt gehaald (gevoel van serieus genomen worden) is hier van belang. Door samen op te trekken in een proces dat niet “vanzelf” verloopt, maar waar botsingen van belangen en de confrontatie van volstrekte tegengestelde gezichtspunten uiteindelijk resulteert in een breed gedragen buurtinitiatief.

Betrokkenheid & vertrouwen gaan boven sturing & kaderstelling.

Uiteindelijk gaat het om oprecht contact en het vermogen tot het goede gesprek. Het gaat om respect, waardering, wederzijdse vertrouwen en uiteindelijke oplossingen. Een onafhankelijke procesbegeleiding en vakinhoudelijke begeleiding bevordert dit wederzijds vertrouwen.

Horizontale relaties in verticale structuren.

Verwevenheid tussen sturing, organisatie, professioneel handelen en contact is voortdurend aan de orde. Niet minder verantwoording maar een andere verantwoording.

Structuren om te improviseren.

Participatie vraagt rebels handelen van een ambtenaar, binnen de kaders van de organisatie. Hun lef en improvisatievermogen is belangrijk. Resultante is: vertrouwen in de overheid en dat er concrete dingen mogelijk worden.

Meespraak/eigenaarschap.

Vraagt ook iets van de bewoners. Ze moeten de eigenaarschap van het speelveld en het proces omarmen. Kaders stellen hoort erbij, maar tegelijkertijd moet het niet zo zijn dat de bewoners het zo ervaren dat ze de kaders onder klemmende voorwaarden moeten toepassen. Ze moeten ruimte ervaren hun eigen kaders mede maken, in een proces dat de wensen en eisen van de lokale gemeenschap dicht aansluit bij de wensen en kaders van de overheid.

Geld doet er toe, maar is niet alles.

Het geeft een signaal af dat het initiatief echt serieus wordt genomen.